Cuarto diálogo con Helena



-        ¡Helena ...!
-        ¿Qué, poeta?
-        E si eu non nacera ...
¿Quén che faría poemas?
-        Non sei. Cecáis outro calquera.



-        ¡Helena ...!
-        ¡Leria ... leria ...!
-        ¿E quén che fará versos
cando eu xa non esteña?
-        ¡Xa cho dixen, hom !¡ Outro calquera!

-        ¡Helena ...!
-        ¡Ben que teimas!
-        ¿E terán a mesma sinxeleza?
-        ¿E logo tí que pensas?
-        Penso que non. ¿E tí?
-        Eu penso que toleas.
Coma tí ...
hai millós de poetas.



-        ¡Mágoa de mín, entón!
-        ¡Mágoa de tí... soñador!

Terceiro diálogo con Helena



-        ¡Helena ...!
-        ¿Qué, poeta?
-        Xa vai moi outa a noite
i o meu corazón non dorme.



-        ¡Helena ...!
-        ¡Xa dirás!
-        ¡Se cantaras un cantar
de berce pra me arrolar!



-        ¿Non sabes que estóu moi lonxe?
-        ¡Por eso lle teño medo á noite!

Segundo diálogo con Helena



-        ¡Helena ...!
-        ¿Qué?
-        Eu son o mar maior
e tí es a area.



-        ¡Helena ...!
-        ¡Dí ...!
-        As ondas do meu mar
morren en tí.



-        ¿Non calarás ... poeta?
-        ¡Pois non te chames Helena!

Voume



   Voume.
   Quero durmir
   Estóu moi canso.
   ¡Sí ...!


                              Á beira do teu río
                              morréu o meu malvís.
                              No lume do teu libro     
                              ardéu moito de mín.



                              Voume de tí
                              Helena.
                              Voume.
                              Quero durmir.
                              Estóu moi canso.
                              ¡Sí ...!

Diálogo con Helena



-        ¡Helena ...!
-        ¿Qué?
-        Estóu pensando nela.


-        ¡Helena ...!
-        ¿Sí?
-        Estóu pensando en tí.


-        ¡Si non soñaras ... poeta!


-        ¡Non habería poemas!