Xosé Luís García Mato - Poesía - Artigos - Relatos - Contos

¿E Tí, Señor, tamén me esquecerás no intre da morte derradeira? ¡Tantas mortes morrín ...! ¿Non foi dabondo? ¿Esqueceráste ta...

Pró meu fillo Xosé Luis, poeta á súa maneira, e dicir, poeta puro. Fillo: Vai en nós o relembro e facémolo versos. ...

Chámome Fidelidade. Non sei esquencer. Co tempo van medrando en min os ontes a señardá i o relembro da iauga dos regatiños ...

Cada verso unha morte e van milleiros ... ¿Cómo se pode non morrer coa pena de carretar ó lombo tanto morto?

Pola Rúa das Frores envolto no silenzo pasóu lembrando antontes o meu corazón de neno. ¡Cómo me firen na ialma   os coite...

Xa teño sulcos na pel ... aróuma a vida i o tempo sementóu nos regos fondos semente de soidades. Virá pró mes da sega a miña mo...