Polo vento vai
polo
vento vén
o
cantar do mozo
que
amores non ten.
Quixera beber
a eito
na cunca dos
teus beizos.
¡Pegureira
...!
Polo
vento ven
polo
vento vai
o
cantar do mozo
que
amores terá.
Faréi prá túa
noite
un mol leito
de frores
¡Pegureira
...!
Rube
polo monte
baixa
polo río
a
queixa de amores
do
pegureiriño.
Se non vés ó
chamarís
do cantar
¡probe de mín!
¡Pegureira
...!
Rubindo
á montana
baixando
pró val
a
cantiga tenra
morre
na serán.
No camiño da
fonte
bicaréite de
noite.
¡Pegureira
...!
Coa
neve dos beizos
da
pegureiriña
camiño
da fonte
apagóu
a sede
o
pegureiriño
na
enfesta da noite.
Lembraréi por
sempre
a enfesta da
noite
en que nos
bicamos
camiño da
fonte.
¡Pegureira
...!
Polo
vento ven
polo
vento vai
o
cantar do mozo
que
amores ten xa.