Na miña soedá


Na miña soedá
hai paxaros que chian:
¿Queres tí vir connosco?
¿Queres vir?
Imoste levar onde está ela,
imoste levar ledo connosco
pois podes voar nas nosas azas,
podes chegar voando,
podes chegar aló onde está ela.

I eu digo non
                        e non
                                   e non.
Ela xa non está
                        xa non me agarda
                                               ídevos.

Na miña soedá
hai silenzos que falan:
¿Por qué non te fuche cos paxaros
que podian levarte onde está ela?
¿Por qué non voache cos paxaros
pra banda do mar onde esté ela?
¿Por qué non fuxiche polo ar
nas azas dos paxaros teus amigos
que anceiaban levarte á carón dela?

I  eu digo non
                        e non
                                   e non.
Ela xa non está
                        xa non me agarda
                                               calade.

Na miña soedá
hai paxaros chiando
e silenzos que falan
pra que eu non esqueza endexamáis
un nome que latexa no meu sangue.

Por iso eu berro non
                                   e non
                                               e non.
Ela xa non está
                        xa non me agarda
                                                    ídevos
                                                                calade.