Cantar do grilo



Na verde pradella
inzada de sol
o grilo rabuña
seu violín tenor.

Cri...Cri...Cri...
O cantar do grilo
pendura do bris.

Cri...Cri...Cri...Cri...
Un neno percorre o prado
e cunha palliña longa
escarabella un furado.
                        Cri...Cri...Cri...Cri...
Fuxe o grilo pra outro lado.

Cri...Cri...Cri...Cri...
por aló.
Cri...Cri...Cri...Cri...
por eiquí.
Cri...Cri...Cri...Cri...
por acó.
Cri...Cri...Cri..Cri...
por alí.
Na verde pradella
soa a catropea
de cen violís.

Cri...Cri..Cri...Cri...
O neno tolea
cos cen chamarís
arrebola a palla
i escoita souril.

¿Onde estará o grilo?
¡Quén sabe!
Cri...Cri...
¿Quén sabe do grilo
que toca o violín?
¿Quén sabe do grilo?
¡Quén sabe!
Cri...Cri...
O cantar do grilo
perdeuse no bris.