Cando
te vaias pró alén mar
¡ai,
miña amiga!
ten
de morrer coa pena
o
meu cantar.
Entón
choraréi por tí
¡ai,
miña amiga!
Entón
choraréi por tí
a
te lembrar.
I
este meu poema carreteiro
na
estrada soia ficará quediño
sin
versos que traguer
nin
que levar.
Entón
choraréi por tí
¡ai,
miña amiga!
Ben
sei que choraréi
coa
señardá.
¡Probe
do meu poema carreteiro!
¡Probe
do meu cantar!
¡Ai,
corazón vello
e
camiñeiro!
¡Quén
te aloumiñará!