Leda
che chaman, Lediña
porque
ledo é o teu ollar
leda
a canzón dos teus beizos
e
ledo o teu camiñar.
¡Ai,
Leda, Lediña, Leda,
feita
de sol e de mar
hei
de mergullar en tí
os
meus poemas de ar!
¡Ai,
Leda, Lediña, Leda,
que
ledo te hei de bicar
o
pé da fontiña vella
mentras
soa aquel cantar
Leda,
na ruada leda
Leda,
no ledo ruar.
¡Ai,
Leda, Lediña, Leda,
que
ledo te hei de chuchar
ó
sementar no teu corpo
os
fillos que han de agromar
Leda,
no teu corpo ledo
feito
de sol e de mar!
¡Ai,
Leda, Lediña, Leda!
¡Que
ledo hei de navegar
o
mar maior do teu corpo
a
noite de amar amar!