Pra
Atahualpa Yupanqui
Estou so comigo e coas
lembranzas
do tempo que fuxeu
ladroeiro
coas miñas ilusiós
coa miña espranza
cos meus cabelos mouros
co meu ollar de neno.
Comigo so estou mentras
escoito
a Atahualpa Yupanqui
o guitarreiro.
Las penas y las vaquitas
se van por la misma senda.
Las penas son de nosotros.
Las vaquitas son ajenas.
Hai unha tristura fonda e
longa
na voz de Atahualpa
o guitarreiro.
Hai esa tristura fonda e
infinda
da que tan ben sabemos os
galegos.
Tristura das viudas de mortos
e de vivos.
Tristura dos nenos
que ficaron sin páis e sin abós
denantes de tempo.
Tristura da terra garimosa
que fica soia vendo
como emigran a fatos os seus
fillos
pra lares alleos.
Tristura sin nome das mulleres
que teñen tan lexos
ós fillos i ó seu home
que un pouquiño mais a cada
intre
ven perdendo a espranza
de voltar a velos.
Vella tristura da vella
Galicia
que vai sin el sabélo
na voz de Atahualpa
Yupanqui o guitarreiro.
Triste está la tierra
que cultivo yo.
¡Cómo quema el fuego
de mi corazón!
Estou so comigo e coas
lembranzas
que me deixou o tempo.
Estou so comigo
so a escoitar
a voz de Atahualpa
Yupanqui o guitarreiro..
Mentras o escoito póñeme a
soñar
i a facer istes versos
i el sigue cantando...
Viento...viento...
Tráeme aguacero...