Denantes do outono, amor moreno,
hei
de morrer de tí unha serán calquera
pois xa non podo mais, non podo xa
coa
tua lembranza e coa miña señardá.
Hei
de morrer de tí, do teu amor.
Hei
de morrer de tí ó solpor.
Hei
de morrer de tí, amor moreno.
Coa
sorrisa nos beizos
pra
que non teñas pena
hei
de morrer de tí unha serán calquera
denantes
do autono.
Pois
xa non podo mais, non podo xa
coa
tua lembranza e coa miña señardá
Hei
de morrer de tí, do teu amor.
Hei
de morrer de tí ó solpor.
Hei
de morrer de tí, amor moreno.
Hei
de morrer de tí denantes do outono
unha
serán calquera.
Hei
de morrer de tí falándolle ó vento
do
noso amor que naceu coa primaveira.
Pois xa non podo mais, non podo xa
coa
tua lembranza e coa miña señardá.
Hei
de morrer de tí, do teu amor.
Hei
de morrer de tí ó solpor.
Hei
de morrer de tí, amor moreno.
Hei
de morrer de tí
co
teu nome nos beizos.
Hei
de morrer sorrindo pra que non teñas pena
denantes
do outono, unha serán calquera.
Pois xa non podo mais, non podo xa
coa
tua lembranza e coa miña señardá.
Hei
de morrer de tí, do teu amor.
Hei
de morrer de tí ó solpor.