Pranto longo


Vós ben sabedes que o noso
tempo é tempo de chorar
xa que os homes esqueceron
a Cristo i ó Mais Alá.

                        Chorando vou pois son home
                        a miña anguria sin nome.

Choro polo mundo enteiro
Choro por vós e por min.
Polo que non me entendedes,
polo que non sei decir
choro iste meu pranto longo,
iste meu pranto sin fin.

                        E vou sin mais compañeira
                        que a miña anguria senlleira.

Polos que non teñen ren.
Polos que teñen demais.
Polos que levan os paos
e por aqueles que os dan.
Pola historia que sofrimos
e polos que din que a fan
chora que te chora vou
pois sómente os animás
iñoran que o noso tempo
é só tempo de chorar
xa que os homes esqueceron
a Cristo i ó Mais Alá.

                        E vou chorando senlleiro
                        a miña anguria sin tempo.