Ir e vir polas vereas
cargadiños de nostalxias.
Iso é a tarefa daqueles
que non agardamos nada.
Ir e vir, oficio de homes
polos que ninguén agarda.
O chan dos nosos camiños
de bágoas empedradiño.
Polos carreiros da noite
veñen a nós as lembranzas.
Polos vieiros do día
chegan deica nós as mágoas
do matinar nos palleiros
que antano tiveron palla.
O chan dos nosos camiños
de bágoas empedradiño.
Ir e vir, oficio de homes
que xa non agardan nada.
Ir e vir sin tan siquera
dun can amigo a compaña
mentras Ela nun recuncho
do tempo afía a gadaña
pra seiturarnos nun intre
vida, lembranzas e mágoas.
O chan dos nosos camiños
de bágoas empedradiño.