Chove sobor da Chá.
Chove auga a cuncas.
Doente, o can Inverno,
ouvea na pranura.
Treme de frío a Chaira.
O gando nas cortes ergue a
testa
i escoita
o petar da choiva nas pozacas.
A Chaira, caladiña, soña...
¡Auga...!
Chove sobor da Chá.
Chove auga a cuncas.
¡Auga...!
Un probe de pedir
vai pola estrada
camiño de ningures
coma sempre
cubertiño cun saco,
mollado coma lama.
Eu fico caviloso
cos meus ollos mollados...
¿pola choiva ou as bágoas?
Non sei.
A Chaira, caladiña, soña...
¡Auga...!
Chove auga a cuncas.
¡Auga...!