A Pepe Beltrán Veiga,
que sabe do amor ó mar.
Hei de facer unha barca
pequeniña e mariñeira
inda que nacín chairego,
pois dende que vin o mar
eu sei da beleza infinda
e quero ser mariñeiro.
Pra un
día te levar
¡meu
amor!
Pra un
día te levar
a
navegar
polo
mar de Foz.
Dende que fun á Mariña
enamoréime do mar
inda que nacín labrego
i un degaro que me mata
non me deixa durmir sono:
¡eu quero ser mariñeiro!
Pra un
día te levar
¡meu
amor!
Pra un
día te levar
a
navegar
polo
mar de Foz.
Descalciño de pé e perna
mouro do sol e do vento
serei pescador de estrelas
indo e vindo polo mar
de infindos camiños longos
na miña dorna pequena
I
heite de levar
¡meu
amor!
Heite
de levar
a
navegar
polo
mar de Foz.
Saliréi coa luz da ialba
pra voltar de noite ó porto
cansadiño de remar
coa barca chea de estrelas
noviñas e briladoras
pra che facer un colar.
Pescarei
estrelas
¡meu
amor!
Pescarei
estrelas
pra ti
polo
mar de Foz.
Desque vin a Rapadoira
xa non quero ser brañego.
Namoradiño do mar...
¡eu quero ser mariñeiro!
I
heite de levar
¡meu
amor!
Heite
de levar
a
navegar
polo
mar de Foz.